การวิจัยเชิงทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลของความสามารถในการกำกับตนเองในการพัฒนาผู้เรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ จากการจัดการเรียนรู้ตามทฤษฎีการจัดการเรียนรู้ปรับได้ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี และ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ดังกล่าว กลุ่มเป้าหมายคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาการศึกษาพิเศษ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จำนวน 4 คน ที่ลงทะเบียนเรียนซ้ำในภาคการศึกษาที่ 2 ปีการศึกษา 2567 เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการกำกับตนเอง 2) แบบประเมินความสามารถในการกำกับตนเองของนักศึกษา 3) แบบประเมินความสามารถในการกำกับตนเองของอาจารย์ และ 4) แบบวัดความพึงพอใจของนักศึกษา การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษาสามารถกำกับตนเองได้ในระดับดี โดยมีความหลากหลายในแนวทาง เช่น การตั้งเป้าหมาย การวางแผน การประเมินตนเอง และการจัดการอารมณ์ 2) ความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ภาพรวมอยู่ในระดับมาก (M=3.99, SD=0.83) ทั้งในด้านผู้สอน (M=4.20, SD=0.87), ผู้เรียน (M=4.06, SD=0.83), คุณภาพการจัดการเรียนรู้ (M=3.96, SD=0.68) และการวัดประเมินผล (M=3.69, SD=0.92)
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไข เพิ่มเติม
(ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553 .กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์องค์การรับส่ง
สินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แผนการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2560 – 2564).
กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
เบญจวรรณ ดั่นประดิษฐ์ และสุปาณี สนธิรัตน์. (2558). การกำกับตนเอง ความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรค แรงจูงใจภายใน และความสำเร็จในการเรียนของนิสิตชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 41(1), 121-134.
วิจารย์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ส.เจริญการพิมพ์
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2564). การเรียนรู้ปรับได้. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ: กรุงเทพมหานคร.
ศิวพร กลับผดุง. (2560). การเรียนรู้แบบปรับเหมาะผ่านเว็บเพื่อพัฒนาความสามารถด้านการคำนวณและความคงทนในการเรียนรู้ของเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สาลินี จงใจสุรธรรม นำชัย ศุภฤกษ์ชัยสกุล และวินัย ดำสุวรรณ. (2558). กลวิธีการกำกับตนเองในการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. 7(1), 15-26.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive Theory. New Jercy: Prentice-Hall.
Gligorea, I. et al. (2023). Adaptive learning using artificial intelligence in e-learning: A literature review. Education Sciences, 13(12), 1216. Retrieved from https://www.mdpi.com/2227-7102/13/12/1216?utm_source=chatgpt.com
Kurt, Serhat. (2023). Self-Regulated Learning: What It Is, Why It Is Important and Strategies for Implementing It. Retrieved from https://educationaltechnology.net/self-regulated-learning-what-it-is-why-it-is-important-and-strategies-for-implementing-it/?utm_source=chatgpt.com
Pintrinch, P. R. (1999). The role of motivation in promoting and sustaining self-regulated learning. International Journal of Educational Research, 31, 459-470.
Rachmad, Yoesoep Edhie. (2022). Adaptive Learning Theory. La Paz Costanera Publications. Retrieved from https://doi.org/10.17605/osf.io/vfz38
Schunk, D. H.; & Ertmer, P. (2000). Self- regulation and academic learning: Self-efficacy enhancing interventions. In Handbook of Self-Regulation. Boekarts, J.; Pintrich, P. & Zeidner, M. Burlington, MA: Elsevier Academic Press.
Zimmerman, B. J. (1989). A social cognitive view of self regulated academic learning. Journal of Education Psychology, 81(3), 329-339.