Abramson, A. S. (1985). The Vowels and tones of standard Thai: a coustical measurement and experiments. University Microfilms International.
Brown, J. M. (1985). From ancient Thai to modern dialect and other writing on historical Thai linguistics. White Lotus.
Gedney, W. J. (1978). A checklist for determining tones in Tai dialects. Chulalongkorn University.
Ladefoged, P. (1970). Elements of Acoustic Phonetics. University of Chicago Press.
Laver, J. (1994). Principles of phonetics. Cambridge University Press.
Li, F. K. (1977). A handbook of comparative Tai. University of Hawaii Press.
Tingsabadh, K. (1980). A phonological Study of the Thai Language of Suphanburi Province. (Doctoral dissertation). University of London.
Varisa Kamalanavin. (2005). Phonetic features of standard Thai spoken by southern Thai speakers. Journal of Liberal Arts, 5(2), 200-240.
กันตินันท์ เพียสุพรรณ. (2557). การศึกษาเปรียบเทียบเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่พูดโดยคนไทยและคนอินเดีย: กรณีศึกษาปัจจัยเพศ. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 33(2), 65-89.
เฉลิมชัย ส่งศรี. (2544). การศึกษาเสียงวรรณยุกต์ในคำภาษาไทยมาตรฐานของชาวสุไหงโก-ลก. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ตามใจ อวิรุทธิโยธิน. (2553). การศึกษาลักษณะทางกลสัทศาสตร์ของพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ในภาษาไทยมาตรฐานสำเนียงใต้โดยเปรียบเทียบกับภาษาไทยมาตรฐานและภาษาไทยถิ่นใต้. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระพันธ์ ล. ทองคำ. (2545). ภาษาไทยหลากหลายสำเนียง: ความรู้ที่ผู้กำหนดนโยบายและแผนภาษาของ
ชาติควรพิจารณา. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทนา รณเกียรติ และศุจิณัฐ จิตวิริยนนท์. (2553). สัทศาสตร์ภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัชฎาภรณ์ ผลยะฤทธิ์. (2558). การแปรเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทยถิ่นใต้จังหวัดสงขลาตามตัวแปรอายุและถิ่นที่อยู่ของผู้พูด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศุจิณัฐ จิตวิริยนนท์. (2555). การปรับค่าความถี่มูลฐานโดยการแปลงค่าเฮิรตซ์เป็นเซมิโทน: แนวทางการเสนอผลการวิเคราะห์วรรณยุกต์. The Journal: Journal of the Faculty of Arts, 2(8), 19-46.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2545). ภาษาในสังคมไทย : ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 3). โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.