ปัจจัยด้านภาษาศาสตร์สังคมที่มีอิทธิพลต่อการแทรกเสียง CV ระหว่างพยางค์ในคำภาษาไทย

Abstract

คำในภาษาไทยบางคำสามารถออกเสียงได้ 2 แบบ คือ สามารถแทรกเสียงพยางค์เพิ่มในคำหรือไม่แทรกเสียงพยางค์เพิ่มในคำก็ได้ โดยการแทรกเสียงคือ การแทรกเสียงพยัญชนะ (Consonants) และสระ (Vowels) ซึ่งเป็นการเพิ่มพยางค์ในคำ งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาเพื่ออธิบายปรากฏการณ์การแทรกพยางค์ CV โดยพิจารณาจากปัจจัยทางสังคม ได้แก่ รายได้ เพศ และวัจนลีลา ผ่านผู้บอกภาษาจำนวน 140 คน จากบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง และนำข้อมูลภาษาที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติ โดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การวิเคราะห์ t-test และการวิเคราะห์ Chi-Square ผลการวิจัยพบว่าผู้บอกภาษาที่มีรายได้ปานกลางและรายได้สูงแทรกเสียง CV ระหว่างพยางค์มากกว่าผู้บอกภาษาที่มีรายได้ต่ำ ด้วยเหตุผลที่ว่า
ผู้บอกภาษาที่มีรายได้ปานกลางและรายได้สูงจะระมัดระวังเรื่องการใช้รูปภาษาที่ได้มาตรฐานมากกว่า ซึ่งผลการวิจัยที่ได้สนับสนุนงานวิจัยของอาบิตบอลและคณะ (Abitbol et al., 2018) ที่กล่าวไว้ว่า ผู้บอกภาษาที่มีสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมระดับสูงจะใช้รูปภาษาที่ได้มาตรฐานมากกว่าผู้บอกภาษาที่มีสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมระดับอื่น ส่วนปัจจัยด้านเพศปรากฏว่า ผู้บอกภาษาเพศชายจะมีการแทรกเสียง CV ระหว่างพยางค์น้อยกว่าผู้บอกภาษาเพศหญิง เนื่องจากผู้บอกภาษาเพศชายอาจจะมีแนวโน้มที่จะออกเสียงคำที่มีพยางค์น้อยกว่า ซึ่งสอดคล้องกับคำกล่าวของเกรย์ (Gray, 2012) ในเรื่องของการสนทนาที่ผู้บอกภาษาเพศชายจะใช้รูปภาษาที่สั้นกว่าผู้บอกภาษาเพศหญิงที่มักจะใช้คำและพยางค์ที่ยาวขึ้น และปัจจัยด้านสุดท้าย คือ ปัจจัยด้านวัจนลีลา พบว่าวัจนลีลาเป็นทางการจะแทรกเสียง CV ระหว่างพยางค์มากกว่าวัจนลีลาไม่เป็นทางการ เนื่องจากวัจนลีลาเป็นทางการส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะใช้พยางค์ที่มีความยาวมากกว่าวัจนลีลาไม่เป็นทางการ