ภาษาไทย
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2521). พัฒนาการนวนิยายไทย พ.ศ. 2475-2500 : การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างนวนิยายกับสังคม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
เนียนกับสด กูรมะโรหิต. ดอกเหมยในแจกันทอง. แสนสุข. 8 มีนาคม 2496 – 8 ตุลาคม 2498.
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). (2554). กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน.
พระราชบัญญัติการพิมพ์ พุทธศักราช 2484. (2484, 30 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 58. หน้า 1228 – 1257.
พิบุณย์ ลิ้มอารีย์สุข. (2558). การศึกษาเปรียบเทียบส่วนเสริมกริยาบอกความเป็นไปได้ในนวนิยายจีนจินผิงเหมย์ กับฉบับแปลภาษาไทย ดอกเหมยในแจกันทอง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
วินัย สุกใส. (2554). วิวัฒนาการวรรณกรรมจีนในภาษาไทย ตั้งแต่ พ.ศ. 2411 - 2475 (ตอนที่ 2). จีนศึกษา 4(4): 131 - 176.
สด กูรมะโรหิต. (2537). 37 ปีของมิตรภาพ. ใน ยาขอบอนุสรณ์. กรุงเทพฯ : ดอกหญ้า.
อนุสรณ์รับพระราชทานเพลิงศพนายสด กูรมะโรหิต ณ เมรุวัดธาตุทอง วันอังคารที่ 23 พฤษภาคม พุทธศักราช 2521. (2521). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ไทยเขษม.
อาทิตยา จารุจินดา. (2555). การสร้างภาพความเป็นหญิงในนวนิยายไทยสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
ภาษาจีน
Lanlingxiaoxiaosheng. 兰陵笑笑生 (2011). Gaohetang Piping Di Yi Qishu Jin Ping Mei皋鹤堂批评第一奇书金瓶梅 [Gaohetang’s Critism of Jin Ping Mei, the Greatest Book of All]. Changchun: Jilin University Press.
Li, J. 李金坤 (2008). Jin Ping Mei Shuming Yiyi Xinquan《金瓶梅》书名寓意新诠 [A New Interpretation of the Title of Jin Ping Mei]. Journal of Literature and History文苑漫步, 134: 30 – 31.
Shi, X. and Luo, Z.史小军、罗志欢 (2017). Jin Ping Mei Banben Zhijian Lu《金瓶梅》版本知见录 [Different Versions of Jin Ping Mei as We Have Known and Seen]. Beijing: National Library of China Publishing House.
Wu, G. 吴敢 (2015). The History of Researches on Jin Ping Mei 金瓶梅研究史. Zhengzhou : Zhongzhou Guji.
Xiandai Hanyu Cidian (7th edition) 现代汉语词典第七版 [Dictionary of Current Chinese]. (2016). Beijing : Commercial Press.
Xiaoxiaosheng笑笑生 (1926a). Guben Jin Ping Mei – di yi ce 古本金瓶梅——第一册 [Jin Ping Mei, the Ancient Version: Volume I]. Shanghai: Shanghai Qingyun Publishing Company.
Xiaoxiaosheng笑笑生 (1926b). Guben Jin Ping Mei – di er ce 古本金瓶梅——第二册 [Jin Ping Mei, the Ancient Version: Volume II]. Shanghai: Shanghai Qingyun Publishing Company.
Zhang, M. 张明远 (2010). Upon the Interpretation History of Jin Ping Mei (Unpublished doctoral dissertation). Shandong University, Jinan.
ภาษาอังกฤษ
Chittiphalangsri, P. (2019). From plagiarism to incense sticks: The making of self and the other in Thai translation history. In Yves Gambier and Ubaldo Stecconi (Eds), A World Atlas of Translation (pp. 105 – 124). Amsterdam: John Benjamins.